ร้อนใจ, ร้อนอกร้อนใจ หมายถึง ก. เดือดร้อนใจ, กระวนกระวายใจ.
ก. กลัวว่าโทษหรือความเดือดร้อนจะมาถึงตัว.
(ปาก) ก. มีเหตุหรือมีเรื่องเดือดร้อนทำให้อยู่ติดที่ไม่ได้.
(ปาก) ก. อยากสึก (ใช้แก่ภิกษุสามเณร).
ก. แสดงอาการกระวนกระวาย, ทุรนทุราย.
ก. กลัดกลุ้มด้วยร้อนใจ, รุ่มร้อน ก็ว่า.
(สํา) ก. เกิดความเร่าร้อนเนื่องจากคาถาอาคมจนอยู่ไม่เป็นปรกติ; เร่าร้อนอยากจะแสดงวิชาความรู้พิเศษหรือคาถาอาคมจนผิดปรกติวิสัย.
ก. ครั่นเนื้อครั่นตัว, มีอาการคล้ายจะเป็นไข้เพราะเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว, โดยปริยายหมายความว่า มีความเร่าร้อนใจกลัวว่าจะถูกลงโทษหรือถูกตำหนิเป็นต้น, สะบัดร้อนสะบัดหนาว หรือหนาว ๆ ร้อน ๆ ก็ว่า.